Het is een eindje rijden vanaf Malaga, maar een bezoekje aan de Costa de la Luz is de moeite waard. Je kan het combineren met een dagtrip naar Gibraltar, Cadiz of Jerez de la Frontera. Eén keer voorbij het afgrijselijke Algeciras (de haven voor de oversteek naar Marokko) kom je in een ander Spanje terecht. Gedaan met de spuuglelijke hoogbouw langs de kust. Hier trekken de Spanjaarden zelf op vakantie naar de mooiste zandstranden van de Atlantische Oceaan. De windrijke streek van Tarifa is een paradijs voor surfers en electriciteitsmaatschappijen. En vanop sommige plekken kan je Afrika zien liggen.
Het strand van Bolonia is een fijne tussenstop. Gelegen aan een grote baai met kristalhelder water en 30 meter hoge zandduinen als decor. Direct bij het strand liggen de indrukwekkende ruïnes van één van de best bewaarde Romeinse steden in Europa: Baelo Claudia. De stad dankte zijn welvaart aan de tonijnvangst voor de productie van garum, een vissaus.
2000 jaar later leeft men in deze streek nog altijd van de tonijnvisserij. In de havens van Barbate en Zahara de los Atunes staan Japanners op de eerste rij om de vangst op te kopen. Maar de lokale vissers passen nog op een traditionele en milieuvriendelijke manier hun eeuwenoude techniek van de almadraba toe. In tegenstelling tot de methode met ringnetten, vangt de almadraba de tonijn met een stelsel van vaste netten, waarbij de scholen in een fuik geleid worden. Die wordt vervolgens opgelierd, waarna de reuzentonijnen met veel spektakel door de vissers de boten worden ingetakeld. Specialisten zijn het erover eens dat het een duurzame methode is, die voldoende (en de kleinste) tonijn laat passeren om de voorraad in stand te houden.
Het is enkel die almadraba-tonijn die op de kaart staat van El Campero in Barbate. Chef-kok José Melero laat géén enkel stukje van de vis verloren gaan en gebruikt bijvoorbeeld ook de wangen als lekkernij. Op de kaart staan wel 30 varianten waaronder enkele signatuurgerechten van sterrenniveau. We proefden ondermeer een koude lasagne van tonijn. Een canneloni en een mooie gesneden en gekruide tartaar:
Pronkstuk was de Bombón de foie, mojama y queso con crema de manzana.
De kok heeft ondertussen ook een tapasbar in Zahara de los Atunes. Je kan er in een meer ongedwongen sfeer (strandkledij) dezefde gerechten proeven aan betaalbare prijzen. In het hoogseizoen is reserveren moeilijk. Zorg dat je voor de Spanjaarden in het restaurant bent (rond 14 of 20 uur) of laat bij de organiserende ober jouw naam noteren. Wanneer er een tafeltje vrijkomt wordt aan de bar jouw naam omgeroepen. Daar kan je alvast van een drankje met bijhorende tapas genieten.
Een bijzondere ervaring zijn de vele tunnels op de hele route, dertig stuks in totaal. De kortste zijn onverlicht, maar in de langere zijn automatische lampen aangebracht die aanfloepen als iemand passeert. De temperatuur zakt binnen met zo’n tien graden, goed voor wat afkoeling op hete middagen maar nog net aangenaam genoeg om niet voor een longontsteking te hoeven vrezen.
De Muelle Uno is ondertussen ook een stuk aantrekkelijker geworden. Alle horecaruimtes zijn verhuurd en er zijn nieuwe glazen wanden geïnstalleerd zodat het nu ook in de wintermaanden een aangename plek is geworden.
Foodie Felipe 